Wat mogen Noren zich gelukkig prijzen dat ze met een simpele wandeling zo'n fantastisch uitzicht hebben, waar je ook kijkt.
Nu ik naar de foto kijk die ik heb gemaakt mis ik Noorwegen weer even heel erg. Ik voel meteen de rust en kalmte die ik daar voelde. Alles wat je nodig hebt is daar, niet meer en niet minder. Gewoon precies goed. Een prachtland is het.
Het begon allemaal in ons huisje in Noorwegen. De eigenaresse had wat foldertjes van de Noorse vvv achter gelaten met mooie wandelpaden en plekken die uit een sprookje lijken te komen.
We besloten op ontdekking te gaan naar Skrelia.
De weg erheen is op zich al een avontuur. Het was een stukje rijden vanaf ons huisje, wat op zich zelf al buitenaf lag. Na een ritje op een gewone weg, reden we steeds hoger bij een bergwand op. Hier had ik nog durven te rijden. Na een tijdje werd het een weggetje en uiteindelijk een paadje waar net één auto overheen kan. Wel echt een pad tussen bomen, bossen en beekjes. Je kijkt je ogen uit. Maar wat was ik blij dat René reed.
Na nog spannendere haarspeldbochten naar beneden kwamen we aan bij de parkeerplek.
Er stond een enorme vrachtwagen camper die eruitzag alsof hij zo over de berg heen kon rijden. (blij dat we die niet onderweg tegen zijn gekomen)
Vervolgens besloten we het pad te volgen. Niet helemaal zeker waar het nou begon. We liepen bij een steil pad omhoog met allemaal losse stenen. Boven aangekomen was er een grote stenen vlakte. Met enorme stenen erop alsof reuzen ze er hadden neergelegd voor een potje jeux de boule.
Nadat Björn en René de wegwijzer hadden geïnspecteerd vervolgden we onze weg. Het waren letterlijk stenen waar we bij op moesten klimmen. Maar nog niet in bergbeklimmerstyle. Gelukkig waren veel stukjes ook gewoon van platte rots waar je zelfs met een rolstoel over heen kan.
Het uitzicht was mooi en spectaculair.
Bergen, rotsen en het gevoel dat je heel hoog zit. Het was een heel avontuur. Wat we aan zouden treffen was een verrassing waar we niet op voorbereid konden zijn. Geen foto of video had laten voelen wat je daar voelt. Uiteindelijk kwamen we op een open plek waar een picknicktafel en een vuurkorf stond. En dat uitzicht was echt adembenemend. Een prachtig fjord met in de verte het dorpje Farsund. Het water was zo blauw en alles was zo groot. Dit is wat echte natuur is. Dit is wonderschoon. Ik weet zeker dat Noorwegen nog heel veel mooie plekken heeft die we nog moeten ontdekken. Maar mocht je naar Noorwegen gaan, ga dan zeker hier kijken. Dit moet je gezien hebben. En het was zo rustig, er was bijna niemand.
Het enige waar ik onrustig van werd waren de kinderen, want je moet ze wel bij je in de buurt houden als je hier met ze gaat wandelen.
Een stroom water liep van het meertje op de berg naar beneden in het fjord. Eroverheen lag een brug van stenen. We besloten dat voor een volgende keer te bewaren en eerst wat te gaan eten. Hier hebben we onze beste lunch ooit gehad. Lekker met ons vieren aan de picknicktafel met dit uitzicht. (Het eten was maar een bescheiden broodje kaas.) Meer heb je niet nodig met dat uitzicht.
Mocht je ooit in de buurt zijn, en je bent niet bang om op avontuurlijke paadjes te rijden. Dan zou ik echt deze wandeling maken. Er zijn trouwens nog veel meer paden waar je hier kan wandelen.
En onthoud: houd je kinderen in de buurt, je wilt niet dat ze over het randje heen kuukelen.
Parkeerplaats: 58.15086287682388, 6.904485100278267
Veel plezier op misschien wel je volgende avontuur.
Liefs,
Fleur